کد مطلب:210160 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:445

امام صادق
امام صادق (علیه السلام) كه ششمین امام معصوم است و مذهب شیعه با نام او به عنوان مذهب جعفری شناخته می شود، در سال 80 یا 83 قمری در مدینه به دنیا آمد و پس از رحلت پدر، رهبری فكری و سیاسی شیعیان اصیل پیرو مذهب امامیه را برعهده گرفت. آن حضرت تا سال 148 قمری در قید حیات بود. در این مدت نزدیك به چهارهزار نفر شاگرد در محفل درسش حاضر شدند و از دانش آن حضرت بهره بردند. امام صادق (علیه السلام) مورد ستایش تمامی عالمان عصر خویش بود.

در متون دینی شیعه، چندین هزار روایت از آن حضرت در تفسیر، اخلاق و به ویژه فقه، رسیده كه باعث عظمت حدیث شیعه و موجب تقویت بنیه علمی آن است. امام صادق (علیه السلام) كوشید تا شیعیان را در برابر دیگران مسلح به دانش حدیث و فقه كند و با انحرافاتی كه ممكن بود در میان شیعه به وجود آید، به مبارزه برخیزد. در دوره این امام نیز جز در چند سال نخست دولت عباسی، فشاری سخت بر شیعیان وجود داشت. منصور، دومین خلیفه عباسی، نسبت به امام صادق (علیه السلام) سخت كینه داشت و عاقبت نیز به نوشته مورخان در 25 شوال سال 148 هجری، آن حضرت، به تحریك وی مسموم شد و به شهادت رسید. امام صادق (علیه السلام) در كنار جد و پدرش در بقیع به خاك سپرده شد.

در گذشته، قبور این چهار امام، با قبه ای كه برفراز آن ساخته شده بود، به عنوان یكی از زیارتگاه های مسلمانان، به ویژه شیعیان، شناخته می شد; یكی از مشهورترین این بناها، از آن مجدالملك قمی براوستانی وزیر بركیارق سلجوقی است كه در قرن پنجم بر فراز قبور امامان ساخته شده بود. اما این آثار در سال های



[ صفحه 339]



اخیر از میان رفت و در حال حاضر، قبور ائمه در شكل بسیار ساده در بقیع برجای مانده است. [1] .


[1] در باره تاريخ حرم ائمه بقيع نكـ: مقالات مفصل آقاي محمدصادق نجمي در فصلنامه ميقات حج ش 4، صص 191 ـ 175، ش 5، صص 70 ـ 59، ش 6، صص 129 ـ 111، ش 7، صص 113 ـ 92.